Auteurs: Lore Bellaert, Thomas F. Martinelli, Wouter Van der Plasschen, David Best, Dike van de Mheen & Freya van der Laenen

Na de herstelbewegingen in de Engelstalige wereld (Verenigde Staten, Verenigd Koninkrijk en Australie), wint herstel ook aan kracht in het drugsbeleid en de praktijk in Vlaanderen en Nederland. Aangezien de definitie van herstel bij verslaving internationaal niet vast staat, is een analyse van hoe het herstelkader wordt toegepast in het beleidsdiscours en hoe het in verschillende internationale contexten wordt geïmplementeerd noodzakelijk.

Deze vergelijkende beleidsanalyse heeft tot doel overeenkomsten en verschillen in visie, implementatie en evaluatie van herstelgericht verslavingsbeleid in Vlaanderen en Nederland te beoordelen. De thematische analyse is gebaseerd op een triangulatie van verschillende methoden voor gegevensverzameling: een focusgroep (n = 14) en interviews (n = 21) met sleutelfiguren op het gebied van verslaving (en beleid), gevolgd door analyses van relevante beleidsdocumenten (n = 9).

Onze bevindingen laten zien dat in beide landen een holistische visie op verslavingsherstel wordt onderschreven. Hoewel er verschillen in beleidsontwikkeling optraden (d.w.z. centraal aangestuurd in Vlaanderen versus ‘bottom-up’ in Nederland), zien we vergelijkbare uitdagingen. Ondanks dat beleidsmakers in Vlaanderen en de verslavingssector in Nederland ‘herstel’ verkondigen, ontbreken structurele implementatie, gerichte financiering en systematische evaluatie van herstelgericht beleid. We stellen voor dat systematische inclusie van ervaringsdeskundigen en afstemming van financiering en beleid op overheids- en praktijkniveau cruciaal zijn bij het verder ontwikkelen van herstelgericht verslavingsbeleid.

Dit artikel is gepubliceerd op Taylor @ Francis Online. Het volledige artikel is op te vragen bij Thomas Martinelli: martinelli@ivo.nl.