Auteurs: Martinelli, T.; Nagelhout, G.; Bellaert, L.; Best, D.; Vanderplasschen, W.; van de Mheen, H.

Veel onderzoek naar verslaving en herstel is beperkt tot korte termijn resultaten, abstinentie als uitkomstmaat en zijn vaak gericht op alcoholverslaving. In deze studie onderzochten we verschillen op bredere hersteluitkomsten tussen drie lange termijn herstelfasen voor personen in herstel van drugsverslaving. Er werden gegevens verzameld onder 722 personen in het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Vlaanderen, die voor een periode van drie maanden of langer in herstel waren. We richtten ons op typische levensdomeinen die herstel kenmerken: huisvesting, betrokkenheid misdaad of justitie, werk en onderwijs, en middelengebruik.

We onderzochten verschillen tussen drie herstelfasen: vroeg (<1 jaar), aanhoudend (1-5 jaar) en stabiel (> 5 jaar) herstel. Met behulp van de Leven in Herstel-enquête laten cross-sectionele analyses zien dat deelnemers in latere herstelfasen een kleinere kans hebben op huisvestingsproblemen, betrokken zijn bij misdaad en het gebruik van illegale harddrugs en een grotere kans op werk of opleiding in vergelijking met deelnemers aan de vroege herstelfase. Deze studie biedt verdere empirische ondersteuning voor het definiëren van herstel van drugsverslaving als een geleidelijk, langdurig proces dat geassocieerd wordt met verschillende levensdomeinen buiten abstinentie. De bevindingen suggereren dat verslavingsbeleid, -behandeling en -onderzoek gericht moeten zijn op lange termijn doelstellingen en hersteldoelen die meerdere levensdomeinen bestrijken om stabiel herstel te ondersteunen.

Het artikel is hier te vinden.