Auteurs: Margriet Lenkens, Frank van Lenthe, Loïs Schenk, Miranda Sentsed, Sabine Severiens, Godfried Engbersen en Gera Nagelhout

In deze studie bestudeerden we 25 wetenschappelijke studies over dit onderwerp. Hoewel we voor de mogelijke effecten van ervaringsdeskundige ondersteuning (lichtgrijs in figuur) onvoldoende bewijs vonden, lieten de studies wel zien dat ervaringsdeskundigen:

  • empathie tonen
  • een niet-veroordelende houding hebben
  • gezien worden als rolmodel
  • een vertrouwensband opbouwen met cliënten
  • hoop bieden
  • cliënten verbinden met andere hulp- en dienstverlening
  • en een herstelperspectief hebben als het gaat over stoppen met criminaliteit

Abstract

Hoewel de ondersteuning door ervaringsgenoten voor personen met crimineel gedrag toeneemt, ontbreekt een empirische onderbouwing voor de effectiviteit ervan. Het doel van deze review was om de uitkomsten, mechanismen en contextuele factoren te onderzoeken van individuele ondersteuning door ervaringsgenoten voor individuen die crimineel gedrag vertonen. We voerden een systematisch realistisch literatuuronderzoek uit om onze initiële programmatheorie te testen en te verfijnen, die zeven mechanismen omvatte die een rol kunnen spelen in de desistance-ondersteunende resultaten van ervaringsgerichte collegiale ondersteuning. We hebben 6.530 wetenschappelijke artikelen gescreend en uiteindelijk 25 artikelen opgenomen over asymmetrische één-op-één-ondersteuning voor en door personen met crimineel gedrag. De bevindingen suggereren dat ervaringsgenoten empathie tonen en een niet-oordelende benadering hebben, als rolmodel worden beschouwd, een vertrouwensrelatie met cliënten opbouwen, hoop bieden, cliënten in contact brengen met andere diensten en een herstelperspectief hebben op desistance. We vonden resultaten die indicatief waren voor act-desistance, positieve persoonlijke ontwikkeling en verbeteringen in mentale gezondheid en persoonlijke omstandigheden, hoewel de studieresultaten niet consistent waren. De informatie over contextuele factoren was te beperkt voor een robuuste analyse. Toekomstig onderzoek zou zich niet alleen moeten richten op objectieve maatstaven (bv. afwezigheid van crimineel gedrag), maar ook op subjectieve maatstaven (bv. hoop, eigenwaarde) en langetermijneffecten onderzoeken.

Bekijk artikel online