Auteurs: T. Martinelli, D. P. K. Roeg, L. Bellaert, D. Van de Mheen, en G. Nagelhout
In de wetenschap en praktijk wordt er nog steeds gediscussieerd over wat herstel bij drugsverslaving nu precies inhoudt. Er is op dat gebied weinig onderzoek gedaan naar perspectieven van mensen die herstel zelf mee ma(a)k(t)en. Bovendien bevat veel onderzoek slechts korte termijn ervaringen met herstel, vaak in de context van een verslavingsbehandeling. Het doel van dit onderzoek was om een beter begrip te verkrijgen van herstel door autobiografische gegevens te analyseren van mensen in verschillende stadia van hun herstel.
Deelnemers waren niet aan een specifieke behandeling gelinkt en werden vanuit heel Nederland geworven. We hielden 30 diepgaande kwalitatieve interviews met hen. Deelnemers identificeerden zichzelf als “in herstel” of “hersteld” van drugsverslaving voor minstens 3 maanden. Mannen en vrouwen zijn evenredig vertegenwoordigd, en de steekproef bestaat uit een gelijk aantal deelnemers in het vroeg (<1 jaar, n = 10), voortgezet (1-5 jaar, n = 10) en stabiel (>5 jaar, n = 10) herstel. We hebben een datagestuurde thematische analyse uitgevoerd.
Deelnemers beschreven:
- dat herstel een breed veranderingsproces is omdat verslaving verweven is met alles in hun leven;
- dat herstel het heroverwegen van de identiteit inhoudt, het zien van dingen in een nieuw licht;
- dat herstel een langetermijnproces is met fases en;
- dat universele levensprocessen deel uitmaken van herstel.
Herstellen van drugsverslaving wordt dus ervaren als een verweven langetermijnproces, met verandering van identiteit en universele levensprocessen. Beleid en de klinische praktijk moeten daarom gericht zijn op het ondersteunen van op maat gemaakte langetermijndoelen voor herstel. Herstelervaringen zoals beschreven in dit onderzoek kunnen helpen om herstelondersteuning te verbeteren en het stigma te verminderen, bijvoorbeeld doordat ze hoop en nieuwe inzichten bieden.
Bekijk het artikel online of download deze hieronder.
