Maatschappelijke zorg en ggz

Van intramurale zorg naar betere ambulante zorg

Door de afbouw van de intramurale voorzieningen van de geestelijke gezondheidszorg (ggz), jeugdhulp, jeugdbescherming, ouderenzorg en beschermd wonen gaan steeds meer sociaal kwetsbare groepen zelfstandig wonen. Maar die afbouw verloopt op veel plekken sneller dan de uitbreiding en verbetering van de ambulante zorg. Daardoor krijgen deze kwetsbare doelgroepen niet altijd de extra zorg die zij nodig hebben. En dat kan voor nieuwe problemen zorgen. Ook is meer aandacht nodig voor de preventie van eenzaamheid en ‘verward gedrag’ en de stijging van het aantal dak- of thuisloze mensen. Hoe zorgen je dat deze mensen zich (weer) kunnen handhaven in de samenleving? Hoe bouwen en versterken we samen informele en formele steunsystemen en werken we aan een inclusieve samenwerking?

De meerwaarde van het IVO

Kennis van de doelgroepen biedt essentiële inzichten om sociaal kwetsbare groepen lokaal écht te helpen. Uit ons onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat 30% van de daklozen vermoedelijk een lichte verstandelijk beperking heeft – al is die niet formeel vastgesteld. Een betere herkenning van de specifieke problematiek is dus nodig, naast verbetering van de lokale inzet voor preventie van dakloosheid, schuldhulpverlening en het voorkomen van huisuitzetting. Het IVO kan met meer kennis over kwetsbare doelgroepen bijdragen aan duurzame lokale behandelingen en de nadruk leggen op het perspectief van bijvoorbeeld personen met ‘verward gedrag’.