Thomas F. Martinelli, Gert-Jan Meerkerk,  Gera E. Nagelhout, Evelien P. M. Brouwers, Jaap van Weeghel, Gerdien Rabbers en Dike van de Mheen

Personen met psychische problemen en/of middelenverslavingen worden meer gestigmatiseerd dan personen met lichamelijke aandoeningen. Dit gebeurt ook door zorgprofessionals. Stigmatisering wordt beschouwd als een van de belangrijkste belemmeringen voor herstel bij deze aandoeningen. Al lange tijd speelt de vraag of het gebruik van bepaalde taal stigmatisering kan verergeren of verminderen. Daarom voerden we een experiment uit om te onderzoeken hoe vier verschillende manieren om te verwijzen naar een persoon met (a) alcoholverslaving, (b) drugsverslaving, (c) depressie en (d) schizofrenie gerelateerd zijn aan stigmatiserende attitudes door zorgprofessionals in Nederland.

We hebben twee Amerikaanse onderzoeken gerepliceerd. Hierbij gebruikten we enquêtes met vignetten die telkens verschillende soorten taal bevatten: ‘stoornis-eerst taal’, ‘persoon-eerst taal’, ‘slachtoffer taal’ en ‘herstel taal’. De verschillende vignetten werden vervolgens willekeurig toegewezen aan de deelnemers (n=361). Voor geen enkele vignet werden significante verschillen tussen de verschillende soorten taal gevonden. Onze bevindingen suggereren dat subtiele taalverschillen om te verwijzen naar personen met psychische problemen en/of verslavingen geen effect hebben op de stigmatiserende houding van zorgprofessionals in Nederland. Er is echter meer onderzoek nodig om het effect van taalgebruik op andere groepen te begrijpen, zoals personen met psychische aandoeningen en/of verslavingen zelf.

Dit artikel is gepubliceerd: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1111/hsc.12973