Tijdens de landelijke dag van Verslavingskunde Nederland (13 oktober) overhandigde Merik Seven, directeur programma’s van ZonMw, de kennissynthese ‘Verslaving aan middelen’ aan Nationaal Rapporteur Verslavingen Prof. dr. Arnt Schellekens.
Met dit onderzoek willen we meer inzicht krijgen in de frames en argumenten van vertegenwoordigers van de alcoholindustrie in Nederland bij de discussie en besluitvorming rondom het Preventieakkoord en het promoten van blurring met alcohol.
Van oktober tot en met december zijn er allerlei interessante lezingen, symposia en congressen over armoede te volgen. Het voelt wrang dat de interesse in de minderbedeelde medemens zo seizoensgebonden is.
Als geprivilegieerde onderzoeker kan ik niet echt weten en begrijpen hoe het is om te wonen en te leven in een tot aandachtswijk bestempelde wijk. Juist daarom moeten we de ervaringskennis van mensen zelf een meer prominente plaats geven in zowel onderzoek, als in beleid.
Gelijkwaardigheid in samenwerking is een streven in veel onderzoeksprojecten, maar het blijkt een moeilijke opgave. Wat betekent gelijkwaardigheid in onderzoeksteams en hoe geef je het vorm?
De kans is groot dat je wel eens mee hebt gedaan met wetenschappelijk onderzoek. Wat waren de resultaten van het onderzoek? Wat is er mee gedaan in de praktijk? Waarschijnlijk heb je geen idee.
In sommige gemeenschappen komen gestapelde gezondheidsproblemen opvallend vaak voor en worden ze doorgegeven van generatie op generatie. Kennis van de leefomstandigheden van deze mensen en de geschiedenis van hun gemeenschap helpt om inzicht te krijgen in de oorzaken.
Klimaatverandering is inmiddels niet meer weg te denken uit ons leven. En alleen met een goede mentale gezondheid en met een veerkrachtige levenshouding kunnen we klimaatverandering nog zoveel mogelijk tegengaan, stelt Martine Veenman.
In deze special van Podcast31 'Platteland klimaatbestending' kijken we vanuit de psyche van de mens naar het veranderende klimaat. Daar waar de pijn als eerste gevoeld wordt: in het landelijk gebied.
Een goed functionerende herstelinfrastructuur is gebaat bij vrije ruimte voor hulpverleners. Daar is geen radicale systeemwijziging voor nodig, wel een soepeler omgang met onze productiviteitsdwang en verantwoordingscultuur, stelt Cas Barendregt in deze blog.
