Om onderzoek te doen dat écht betekenis heeft voor de praktijk is het vaak nodig om als onderzoeker buiten de veiligheid van je computer en je bureau te treden.

“One way ticket hè, stay there. Don’t come back!” Dat hoorde ik een politieagent in steenkolenengels zeggen in de stationshal van Rotterdam Centraal. De man tegen wie hij sprak was klein, onverzorgd, mutsje op en had nauwelijks spullen. Ik vermoed afkomstig ergens uit Midden-Europa.

Deelname van sociale professionals aan ‘externe projecten’ (zoals leernetwerken, Communities of Practice e.d.) is niet altijd vanzelfsprekend. Zij moeten het kennisbelang afwegen tegen de druk om ‘productie te draaien’. Lees waarom leidinggevenden een sleutelrol vervullen.

Een goede gezondheid is niet voor iedereen een doel. Op dit moment niet of misschien helemaal niet. Daar moeten we niet vanuit gaan. En we moeten mensen zeker niet veroordelen als dat zo is. Toch wordt gezondheidsgedrag nog vaak gestigmatiseerd in onze samenleving.

Het is 1984, Nederland krabbelt op uit een economische crisis. Joop den Uyl waarschuwt het parlement voor een dreigende 2-deling in de maatschappij: “Als we niet een ander beleid voeren (..) dan zal het niet alleen deze samenleving breken, het zal ONS opbreken.” Hoe genadeloos actueel zijn deze woorden.